Ik voelde me falen, toen ik 23kg bijgekomen was…
Gewicht en eten was altijd al een issue voor mij…. Als twintiger en prille dertiger had ik het wel redelijk ‘onder controle’.
Ik kon redelijk normaal eten en had een oke gewicht … lees: gezond maar naar mijn zin enkele kilo’s te veel.
Maar al bij al…. voelde ik me ‘oke’.
Tot ik een ‘rough patch’ in mijn leven passeerde.
Je kent dat vast wel, zo’n periode in je leven waarin je geen licht meer ziet, waarin alles fout gaat…
Het werd erg donker in mijn leven en eten kreeg allerlei functies toebedeeld. Het was geen ‘voeding’ meer, maar ‘vulling’.
Het diende als troost, het werd mijn vorm van ontspanning, van ontstressen….
Een koekje tegen de pijn, een chipske bij extreme vermoeidheid…
Ik zag geen licht meer ….
Gezondheidsgewijs kreeg ik wat etiketjes opgeplakt, leuke lettertjes op een rijtje 😉
Maar geen oplossingen of hoop om weer van die lettercombinaties of de symptomen af te geraken.
Ik zakte steeds dieper weg… tot ik hulp én medicatie nodig had!
Die medicatie had bijwerkingen…. hongeraanvallen, nachtelijke eetbuien, gewichtstoename….
Dus ‘gooiden’ ze er zo maar eventjes ruim 20 kg bij!
Ik moet je niet uitleggen hoe dat voelt… ik voelde me dik, lelijk, onaantrekkelijk, onwaardig….
Ik voelde me falen!
Schaamte en angst worden geruild voor dankbaarheid en trots!
Met deze ellende kwam ik bij Wenneke terecht, samen haalden we de wirwar weer uit elkaar, draadje voor draadje!
Ik had alles al geprobeerd, ik at zelfs nog amper…. en aangezien ik in het verleden wel eens erg lang té weinig gegeten had, wou ik geen risico nemen. Tenslotte zou dat mijn gezondheid nog verder onder druk zetten.
En je gezondheid…. die is goud waard, neem dat maar van mij aan!
Ik koos voor het koolhydraatarme programma, omdat het dan vooral gaat over anders eten …
Plots moest of mocht ik 6 keer per dag eten, dat was voor mij noodzakelijk, want anders sloeg ik gewoon veel maaltijden over,
om dat ‘s avonds of ‘s nachts in te halen met bergen snoep en chips. (nu ja, of toch zeker hele dozen of zakken)
Je kan je niet voorstellen hoe verrast ik was dat ik de weegschaal zag dalen, terwijl ik meer at dan ik voorheen deed.
Oh en het was ook nog lekker én gemakkelijk!
25 kg ben ik kwijtgeraakt! Mijn BMI was weer perfect binnen de normen!
Mijn kleren van voorheen pasten weer… Ik voelde me zo veel beter!
Et voila, februari 2019 was ik “klaar”, net voor Valentijn : ik was weer zoals ik hoorde te zijn!
Gewoon “mezelf”!
Als dat geen fantastisch valentijscadeau voor mezelf was weet ik het ook niet meer!
Ik was echter toen nog niet bereid om te getuigen, of mijn verhaal te brengen.
Uit schaamte en angst…. Schaamte want ik had het wel eerst zo ver laten komen….
En angst, want nu moest ik het er ook nog afhouden!
Gelukkig werd ik ook daarin stevig begeleid door Wenneke! Ik moest het helemaal niet alleen doen.
En nu … 1 jaar later…. ben ik bereid mijn verhaal met je te delen!
Want die 25kg is er nog stééds af! En ik ben heel zeker dat ik weet hoe ik dit kan behouden!
Angst en schaamte maakte plaats voor dankbaarheid en trots
Dankbaar voor de hulp die ik kreeg, want ik had het nooit alleen gered…
En trots op mezelf, want 25kg is een heel pak! én ik hou dat er af bovendien!
Nee, van die lettercombinaties geraak ik vast niet zo makkelijk af, dan van mijn overgewicht… (helaas!)
Maar dat wil niet zeggen dat ik bovenop die medische mankementen ook nog obesitas moet toevoegen !
Ik ben zó blij dat ik de stap gezet heb!
Kijk, we moesten het licht niet uitvinden, want dat was al eens gedaan 🙂
alleen Wenneke knipte het licht weer aan, terwijl het zo donker voor mij was!
2022: Ondertussen zijn er héél wat jaren verstreken.
Rare jaren, met coronatoestanden enzo, ik moet het je niet uitleggen.
Ook ik heb de nodige uitdaging getrotseerd…
Maar weet je wat?? Ik heb het nooit meer zo ver laten komen!!
Of ik dan nooit eens schommel? Jawel hoor, ik ben ook maar een mens hé!
Maar ik heb bij Wenneke geleerd waar mijn grenzen liggen en hoe ik kan remmen
als het gewicht toch eens wat stijgt.
Of dat werkt daar bij Wenneke?
In een half jaar de overtollige kilo’s zien verdwijnen en ze dan al 3 jaar
weghouden… dat volstaat voor mij als bewijs!!!
ikke (getuigen met naam vind ik nog steeds erg moeilijk 🙂 )
🙂